เรื่องเล่ากินข้าวข้างทาง แบบธรรมชาติ

วันนี้ก็มีเรื่องเล่ามาอีกตามเคยนะครับ  เมื่อนายใต้ร่มไม้ได้มีโอกาสพาแฟนและครอบครัวไปเที่ยวธรรมชาติกัน  ในตอนกลางคืนตัวแฟนผมนั้นก็ตื่นเต้นพอสมควรนานๆ จะได้เที่ยวกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาคนในครอบครัวอยู่ครบทุกคนและได้ไปเที่ยวทุกคน  อันดับแรกเลยผมก็วางแผนกับแฟนจะพาแม่ไปดูช้างที่ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย จังหวัดลำปาง  เพราะแม่บ่นว่าอยากดูช้าง  ทุกคนก็นอนหลับกันแต่หัววันเพราะต้องเดินทางแต่เช้า  พอเช้าทุกคนก็เตรียมของพร้อมออกเดินทาง  แต่ผมยังหลับอยู่ 555+     จากนั้นก็ได้ยินเสียงบ่นมาแต่ไกล  เมื่อไหร่จะตื่น  ทันทีที่ได้ยินเสียงจากสวรรค์เท่านั้นแหละหลับไม่ลงเลย ต้องตื่นทันที  อากาศแบบว่าตอนเช้ายังหนาวอยู่เลยครับ  ที่กรุงเทพฯ แบบว่าร้อนสุดๆ  แต่ที่อำเภอวังชิ้น  จังหวัดแพร่  แหม่... มันช่างหนาวได้ใจจริงๆ  อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็เตรียมตัวขับรถออกมาเตรียมขนของขึ้นรถ  ก็ออกเดินทางสู่จังหวัดลำปางเพื่อดูช้างตามที่วางแผนไว้ เมื่อถึงศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย จังหวัดลำปาง  ทุกคนก็ดูตื่นเต้น  โดยเฉพาะหลานๆ ตัวเล็กๆ  ดีใจเป็นพิเศษตามประสาเด็กๆ แถมประจวบเหมาะกับเป็นช่วงเข้าชมฟรีซะด้วยเลยสบายกระเป๋าไปได้เยอะเลย  อิอิ
   เมื่อชมช้างเสร็จพ่อกับแม่ ดูมีความสุขมากนานๆ จะได้ดูการแสดงช้าง  ก็เกือบเที่ยงแล้ว  แต่แฟนบอกแผนการเดินทางยังไปไม่ครบเลย  ผมเลยถ้างั้นเราไปกินข้าวกันที่อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน ผมก็ทำการเปิด GPS เพื่อนำทาง  ขับรถไปก็บ่นในใจทำไมมันไกลจังเลย  ก็ในข้อบอกอยู่ลำปางนิ  ที่ไหนได้ทางขึ้นมีทางเดียว  ไหนๆก็ไหนๆแล้วขับมาไกลแล้วนิ  ก็ขึ้นสักหน่อย  ทางขึ้นไม่อยากจะบอกว่าชันมาก  เราเองก็เคยขับแต่ในกรุงเทพฯ  ขับดับไป 2 ครั้งเลย 555+  ยังไม่ถึงยอดเลยทุกคนก็หิวข้าวกันแล้ว  ก็เลยจอดรถกินมันข้างทางนี้แหละ  เพราะพี่สาวแฟนได้ห่อข้าวมาพร้อมแบบว่ากินกันได้ทั้งครอบครัว  เพราะพี่เค้าว่าเดินทางเราไม่จำเป็นต้องไปซื้อเค้าตลอดหรอก  นี้ข้าวเราเอามาจากบ้านนิกินใต้ร่มไม้ข้างทางอร่อยอย่าบอกใครเลย  ทุกคนก็มานั่งล้อมวงกัน  กินข้าวกันอย่าอเร็ดอร่อยเลย  แต่ส่วนหนึ่งการกินข้าวแบบนี้เป็นการกินที่มีความสุขเพราะเราได้มีโอกาสได้กินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตากัน อย่าได้มองข้ามสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ไปนะครับ  ความสุขอยู่ไม่ไกลตัว  อยู่ใกล้ๆ เรานี้แหละ  ฝากไว้นะโอกาสนี้ด้วยนะครับ